India: 'you hate it or love it'

Hehe, eindelijk laat ie weer eens wat van zich horen..

Mijn tijd in India zit er op, ik zit nu op het vliegveld in Kochi te wachten op mijn vlucht naar Banda Aceh, Indonesië. De laatste keer dat ik schreef stond ik op het punt om naar India te gaan, er is een hoop gebeurd sindsdien! De vorige keer was ik nogal ziek (ik ben toen 5 kg afgevallen), maar sindsdien gelukkig niet meer en ik ben de afgelopen maand weer 8kg aangekomen dus het gaat goed! Daarnaast heb ik overall gezien een fantastische tijd gehad in India en ben ik dus erg gelukkig.

Zoals de titel al doet vermoeden is India een land met veel extremen. Je moet er tegen kunnen, het kunnen relativeren, om echt te genieten van het land. Ik heb negatieve en positieve dingen gezien en meegemaakt en hele slechte en hele goede mensen ontmoet. Maar als ik de balans opmaak hebben de positieve ervaringen zeker de overhand.

Ik ben 5 weken geleden begonnen in Varanasi (noord-oost) en daarmee had ik gelijk het ergste/ meest extreme meegemaakt van India. Dit is de heilige stad waar de Hindu's gecremeerd willen worden om direct Nirvana te bereiken. Dit gebeurd aan de rivier de Ganges, 24/7, zo'n 3- tot 400 mensen per dag. De resten worden in de rivier gegooid, samen met de onverbrande lichamen van zwangere vrouwen en kinderen, het riool komt er op uit geloof ik en zoals elke plek in India fungeert het als afvalbak. Tegelijkertijd is het water heilig en dus wast iedereen hun kleren en zichzelf erin en natuurlijk drinken ze er ook van. Want: 'Je wordt er alleen ziek van als je denkt dat je er ziek van wordt' - aldus een wijze local. Een bijzondere ervaring om dit allemaal mee te maken, en het is allemaal een stuk minder erg dan het klinkt;). Het is gewoon wat anders dan bij ons. Om te zien dan, je moet er niet aan meedoen. Toeristen die voor de lol een duik wagen liggen twee weken in het ziekenhuis.

Hierna ben ik naar Agra gegaan (Taj Mahal) en daar heb ik mijn huisgenoot Jesse ontmoet. Samen zijn wij doorgereisd naar de provincie Rajastan (Westen) waar we de steden Jaipur, Jaisalmer en Udaipur hebben bezocht. Om vervolgens via Mumbai in Goa (wat zuidelijker, maar nog steeds westen zou ik zeggen) te belanden voor kerstmis. Daarna ben ik zonder Jesse doorgegaan naar het zuidelijkste deel van India: Kerala, een communistische provincie.

Rajastan is een plek met veel geschiedenis en we hebben daar dan ook een hoop sightseeing gedaan. Elke stad had wel een groot fort, de een nog indrukwekkender dan de ander. Maar na 2-3 forten heb je het wel gezien en wordt het tijd voor wat anders. Van de plekken die we samen bezocht hebben vonden we Jaisalmer denk ik wel het mooist. Dit is een woestijnstadje vlakbij de Pakistaanse grens. Hier zijn we op desert safari gegaan; met een kameel de woestijn in en vervolgens slapen onder de sterrenhemel (dus zonder tent): erg mooi! S'avonds bij een kampvuurtje gesproken met de gids en daar kennis gemaakt met hoe het leven ook kan zijn. Hij was in zijn hele leven nog niet uit Jaisalmer (en nabije omstreken) geweest, verdiende (omgerekend) zo'n 80-100 euro in de maand en kon maar 1 van zijn kinderen naar school sturen. En dan maar hopen dat dat kind later de hele familie kan onderhouden..
De meerderheid van de bevolking is hier trouwens Islamitisch en dat was te merken; de lui van het hostel waren bijvoorbeeld extreem gastvrij en deden alles om ons thuis te laten voelen (een eigenschap die ik vaak aan moslims toegekend heb horen worden). Dit droeg zeker bij aan het feit dat dit één van de mooiste ervaringen was.

Mumbai trok ons niet echt (volgens mij is het de minst aanbevolen stad om te bezoeken ter wereld, aldus Tripadvisor), dus daar hebben we alleen even overnacht om de enorme treinreis van Udaipur naar Goa (zo'n 30 uur) op te delen. We zijn nog wel een middagje de stad in gegaan om wat dingen te bekijken en hebben nog wat rondgehangen in een enorm winkelcentrum (en een hoop selfies genomen want Indiërs vinden het geweldig om met bleekscheten op de foto te gaan). Vervolgens kwamen we een paar dagen voor kerst aan in Goa, een heel 'kleine' provincie wat vroeger Portugees gebied was. Hier zagen we dus ineens een hoop kerken, wat de enige gebouwen zijn in India die worden onderhouden. De rest is vervallen of net gebouwd. Voor de rest veel witte stranden, blauwe zee en kokosnootbomen..en een hele hoop hippies.

In goa hebben we eerst een paar dagen gerelaxed op het strand in een rustig dorpje om vervolgens naar het party gebied te gaan voor de feestdagen. Daar zaten we in een erg gezellig/ sociaal hostel waar we al gauw een flinke groep hadden waarmee we een paar dagen konden chillen en feesten. Op de eerste avond werd gelijk mijn mobiel gejat, dus helaas ben ik alle foto's van India kwijt (Nepal gelukkig opgeslagen). Ik krijg wel elke dag selfies binnen op mijn iPad van de idioot die mijn mobiel heeft en de cloud nog aan heeft staan, dus load ik die maar op ter compensatie:). Ik heb gelukkig nog wel het een en ander via whatsapp gestuurd (bij deze een oproep om die terug naar mij te sturen via mail of Facebook messenger) en met mensen gereisd die zelf foto's maakten en die naar me op kunnen sturen. Oja en ik heb zelf nog een cameraatje, maar geen zin om weer uren in een internet café te zitten om foto's up te loaden. Ik zal na mijn reis gewoon nog een blog schrijven en zo veel mogelijk foto's uploaden die ik tegen die tijd verzameld heb.

Terug naar het verhaal: in Goa hebben we een hele chille tijd gehad en Jesse besloot daar nog even te blijven. Ik ging door met het originele plan: een laatste weekje in Kerala. Zoals gezegd is het hier communistisch, je ziet overal rode vlaggetjes met een cikkel en hamer, foto's van Lenin, Castro en Che, en alcohol is 'verboden'. Er was hier en daar wel een bar die van 6 tot 10 savonds alcohol mocht schenken. Die zaten dan ook vol met alcoholisten (vandaar verbod), bijgevoegd een foto. Waar trouwens ook de Duitse jongens op staan waarmee ik verder ben gegaan vanuit Goa, Suleyman en Sami. We hebben met zn drieën + een Russisch meisje (erg veel Russen in zuid India) oud en nieuw gevierd in een rustig dorpje waar het feest al gauw afgelopen was. Grappige sidenote: in heel India zagen we grote rijen voor de pinautomaten (vanwege de devalorisatie van de meest gebruikte briefjes), maar in Kerala zagen we vooral enorme rijen voor alcohol winkels (die alleen s'avonds een paar uur open zijn).
Kerala is dus echt een gebied om tot rust te komen en te genieten van het land. Het is hier nog ontzettend groen, en de sfeer is wat meer laid back. Ik heb met de Duitsers een boottochtje door de backwaters gedaan, weet niet echt hoe ik moet uitleggen wat dat is, foto's komen later;). Denk aan Venetië, maar dan India style. Dus in plaats van een gondel een boot die eruit ziet of ie elk moment kan zinken en ipv mooie oude gebouwen langs rechte grachten een paar simpele woningen tussen de kokosnootbomen aan de oever van een smal kronkelend watertje. En na dit alles ben ik voor de laatste twee dagen alleen naar Munnar gegaan, een dorpje in de 'bergen' (max 2000m hoogte geloof ik) wat beroemd is om de thee plantages. Ik heb een scooter gehuurd, een relaxed muziekje opgezet en met perfect weer door de heuvels geracet en genoten van het mooie uitzicht (gelukkig wat foto's van). Dit gaf een extreem gevoel van vrijheid en geluk! Hier heb ik dus misschien wel de beste tijd gehad.
Ik heb sowieso erg genoten van de moment dat ik onderweg was. Uren in de trein of de bus zitten had ik weinig problemen mee zolang ik maar een chille zitplek had waar ik uit het raam kon kijken (of hangen) met een muziekje. Zo heb ik in Kerala een treintocht van 5 uur gemaakt waar ik de hele tijd in de deuropening zat (nee, deuren en ramen gaan niet dicht in India wanneer de trein rijdt), lekker in de zon met de wind voor verkoeling en genieten van het magische groene uitzicht.

Na al deze positiviteit moet ik natuurlijk even afsluiten met een kritische blik. Er zijn ook momenten dat ik droevig werd van hoe het er hier (en waarschijnlijk in een groot deel van de rest van de wereld er aan toe gaat). De mensen geven hier bijvoorbeeld echt helemaal geen fuck om het milieu. Afvalverwerking bestaat niet dus je ziet overal grote hoeveelheden afval rondzwerven (behalve op de meest toeristische plekken). Of je nou in de bergen, aan de zee of ergens daar tussenin bent, overal ligt afval op de grond of staat het in de fik (ze verbranden het plastic). Ik heb tijdens mijn studie veel gelezen en gezien, maar om zelf op een strand te staan dat pik zwart ziet van de olie en vol ligt met afval is toch even wat anders. En voor de locals is het vrij normaal, de kinderen spelen er rustig omheen en de ouderen geven de overheid de schuld, maar zelf kunnen ze er natuurlijk niks aan doen..
Voor de rest zijn de mannen heel erg aardig, zolang je onder de mannen bent. Helaas zitten er aardig wat perverse zwijnen tussen op het moment dat er vrouwen in de buurt komen. Vrouwen zitten apart in de bus, hebben een apart treinstel en zijn zelden alleen op straat te zien omdat het gewoon vragen om problemen is als man en vrouw gemixt worden. Bijna alle vrouwelijke backpackers waar ik mee was (zwart of wit) werden constant aangestaard als ze over straat gingen en een aantal werden zonder pardon aangerand. En dit is voor Indiase vrouwen dagelijkse kost. Wat dat betreft is er dus ook nog een hele lange weg te gaan.
En als laatste heeft de term overbevolking hier echt betekenis gekregen voor mij. India is een gigantisch land, maar ik heb geen kilometer gezien wat niet bebouwd was. Als je in Nederland een trein pakt dan rij je meestal de stad uit, kom je op het platteland of door een natuurgebiedje en vervolgens weer in een stad. Hier rij je de stad (dichte bebouwing) uit en rij je vervolgens door een gebied waar iets minder dichte bebouwing is, maar het blijven allemaal dorpjes. Zelfs in die lange treinreizen ging er geen minuut voorbij dat ik geen gebouw zag.

Maar zoals ik al zei blijven de positieve ervaringen de overhand hebben. Ik heb prachtige dingen gezien, zowel natuur als man-made. En geweldige mensen ontmoet, zowel local als backpacker.

Nou dit was het wel weer even voor nu. Ik ga nu dus naar Indonesië ipv eerst langs Myanmar omdat het geld sneller opgaat dan verwacht en ik wil de tijd kunnen nemen voor Indonesië. Ik vlieg nu naar het noordelijkste puntje van Sumatra, en morgen pak ik gelijk de boot naar een eilandje daarboven om te beginnen aan mijn duikcursus! Daarna ontmoet ik Jesse waarschijnlijk weer halverwege Sumatra om de jungle in te gaan. Later meer! Ajuus.